Ik sta voor
de spiegel en wurm mijn voeten in mijn rode pumps en hoop vanuit heel mijn hart
dat ze nog passen. Ze staan zo goed bij mijn rode jurkje. Ik bloos. O, wat is
het alweer lang geleden dat ik ze voor het laatst gedragen heb. En wat had ik
een blaren na die hele avond dansen in de armen van Tony. Maar het was het
waard. Dan gaat de deurbel en ik ren
strompelend door de gang naar de voordeur. Het is de postbode. “Ik heb een
pakje voor u meneer Schulte, als u even wilt tekenen?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten